Category: władze

mgr Marta Polanowska

✓ Absolwentka pielęgniarstwa na Akademii Medycznej we Wrocławiu.
✓ Całe życie zawodowe związana ze szkolnictwem na różnym poziomie edukacyjnym.
✓ Przekonana o tym, że na efektywność i jakość procesu kształcenia wpływa sposób przekazywania wiedzy, a więc od lat zgłębia tajemnice dydaktyki i metodyki.
✓ Zwolennik e-learningu, ale bardzo dobrej jakości.

Kilka słów o Pani Dziekan Wydziału Nauk o Zdrowiu↓
«W ostatnich latach Pani Dziekan pracowała jako nauczyciel konsultant w ośrodku doskonalenia nauczycieli i zajmowałam się szkolnictwem zawodowym i doradztwem zawodowym. Jest pasjonatką Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji i nowoczesnego podejścia do doradztwa i rozwoju zawodowego – otwarcia się na mobilność zawodową, pracę zdalną, hybrydową. Lubi wyzwania. Stabilizacja często ją nudzi, dlatego jest tutaj. Prywatnie żona i mama dwójki dorosłych dzieci. Pasje: rozwój osobisty i życie duchowe. Motto życiowe: Kocham życie»

prof. dr hab. n. med. Bohdan Gworys

prof. dr hab. n. med. Bohdan Gworys
PROREKTOR DS. STUDENTÓW

W 1970 roku ukończył studia na Uniwersytecie Wrocławskim, uzyskując tytuł magistra biologii w zakresie antropologii i biologii człowieka. Od ukończenia studiów pracuje na Uniwersytecie Medycznym im. Piastów Śląskich we Wrocławiu, zatrudniony w Katedrze i Zakładzie Anatomii Prawidłowej. W 1976 roku obronił pracę doktorską. W roku 2000 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk medycznych. Od roku 2017 jest tytularnym profesorem nauk medycznych.

W latach 2011-2018 roku kierował Katedrą i Zakładem Anatomii Prawidłowej Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu Jest autorem i współautorem 264 pełnych publikacji naukowych. Brał czynny udział w 322 zjazdach i konferencjach naukowych. Jest autorem 6 podręczników oraz promotorem 10 prac doktorskich oraz kilkudziesięciu prac magisterskich i licencjackich. Był członkiem Rady Redakcyjnej „Przeglądu Naukowego Kultury Fizycznej. Jest członkiem Editorial Board „Journal of Health Promotion and Recreation” oraz „Austin Journal of Anatomy”. Jest członkiem Komitetu Antropologii PAN oraz członkiem Oddziału Wrocławskiego Komitetu Ergonomii PAN.

Jest członkiem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Anatomicznego, a także członkiem Zarządu Polskiego Towarzystwa Antropologicznego oraz Polskiego Towarzystwa Ergonomicznego. Od 1984 roku jest członkiem European Anthropological Assotiation (EAA), od 1987 roku należy do Międzynarodowej Unii Nauk Antropologicznych i Etnologicznych (IUAES), od 1999 roku jest członkiem Atlantic-Euro-Mediterranean Academy of Medical Scientes (AEM AMS). Działalność naukowa dotyczy szeroko pojętych zagadnień anatomii i morfologii człowieka, ze szczególnym uwzględnieniem okresu prenatalnego i neonatalnego w ontogenezie człowieka.

W tym nurcie działalności można wyróżnić: badanie wpływu czynników egzo- i endogennych na prawidłowości rozwojowe w okresie pre- i postnatalnym człowieka. Metodologia badań nad wzrastaniem i rozwojem narządów i układów anatomicznych człowieka. Zagadnienie oceny wieku w okresie płodowym i noworodkowym człowieka. Trend sekularny we wczesnych fazach ontogenezy człowieka. Zastosowanie badań anatomicznych w praktyce klinicznej. Anatomia mikroskopowa. Paleoanatomia.

e-mail: bohdan.gworys@wsm.klodzko.pl

Czwartek 11-14
Piątek 9-14

prof. dr hab. Andrzej Dżugaj

specjalności: biochemia, fizjologia, enzymologia

Prof. dr hab. Andrzej Dżugaj zapoczątkował nowatorski  kierunek badań: enzymologię fizjologiczną.Stypendysta Roche institute of MolecularBiology, Nutley, NJ, USA, wykładowca Southern Illinois University, Carbondale,  Politechniki Wrocławskiej, Akademii Medycznej i Uniwersytetu Wrocławskiego. Współpracował z ośrodkami naukowymi w Getyndze i Lipsku.

Dorobek naukowy to około 100 prac i doniesień, wśród których 47 ukazało się w czasopismach z listy filadelfijskiej. Prof. dr hab. Andrzej Dżugaj pracował w Instytucie Genetyki i Mikrobiologii UW i 6 lat był Prezesem Towarzystwa Biochemicznego.

Zorganizował wiele spotkań naukowych biochemików m.in. polsko – ukraińskie Konferencje im. Jakuba Parnasa, Kongres Federacji Europejskich Towarzystw Biochemicznych, przewodniczył komitetowi naukowemu przygotowanej z Izraelskim Towarzystwem Biochemicznym VIII Konferencji im. Parnasa. W dniu 10 lipca 2016 roku odbyła się zorganizowana przez profesora uroczysta Inauguracja X Konferencji im. J. K. Parnasa.

dr n. med. Norbert Krajczy

Dr n. med. Norbert Krajczy ukończył studia na Wydziale Lekarskim Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach. Specjalizację z ginekologii i położnictwa uzyskał pod kierunkiem dr med. G. Buraka w 1982 r. oraz z organizacji ochrony zdrowia w Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie w 1989 r.

W 1986 roku uzyskał tytuł doktora nauk medycznych na Akademii Medycznej w Poznaniu, po obronie rozprawy doktorskiej pt. “Ultrasonograficzna ocena masy płodu w ciąży donoszonej o przebiegu fizjologicznym”, promotorem był Prof. T. Pisarski. Od 1978 roku pracuje w ZOZ w Nysie, od 1991 roku na stanowisku dyrektora, a od 1997 roku jest też ordynatorem oddziału ginekologiczno – położniczego tego Szpitala. Pod jego kierunkiem w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Nysie, napisano i obroniono ponad 100 prac licencjackich, specjalizację z organizacji ochrony w służbie zdrowia uzyskało 17 lekarzy, a siedmiu z zakresu ginekologii i położnictwa. W roku akademickim 2015/2016, Dziekan w Wyższej Szkole Medycznej w Kłodzku.

Po reformie samorządowej i utworzeniu Województwa Opolskiego był w latach 1998 – 2002 pierwszym Przewodniczącym Sejmiku Województwa Opolskiego. W latach 2007 – 2012 był Senatorem RP VII kadencji. W wyborach do samorządu wojewódzkiego w listopadzie 2014 roku uzyskał największą ilość głosów – ponad 12 tysięcy. Przewodniczący Sejmiku obecnej V Kadencji oraz Przewodniczący Komisji Rodziny Zdrowia i Spraw Społecznych. Członek Stowarzyszenia Menadżerów Ochrony Zdrowia i Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego, wyróżniony dyplomem Honorowego Członka Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego, Menadżer Roku 2013 w ochronie zdrowia wg Ministerstwa Zdrowia. Otrzymał wiele wyróżnień i nagród resortowych.

dr n. hum. Mariusz Skrzypczyk

Studia historyczne na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego – magisterium r. 1980, podyplomowe studia filozoficzno-etyczne na Uniwersytecie Opolskim w latach 1993-1995. Wieloletni nauczyciel historii i wiedzy o społeczeństwie w szkołach : podstawowej, gimnazjum i noworudzkim LO. W latach 2009-2015 dyrektor Powiatowego Centrum Doradztwa i Poradnictwa Psychologiczno-Pedagogicznego w Kłodzku.

W latach 1995-1998 we współpracy z Kuratorium Oświaty ówczesnego województwa wałbrzyskiego prowadził badania systemu wartości młodzieży szkół średnich woj. wałbrzyskiego, których wyniki publikował w Monitorze Szkolnym, czasopiśmie KO jak i w prasie lokalnej. Od r. 1996 prowadził badania socjologiczne społeczności lokalnych – w obliczu traumy transformacji, badania procesu otwierania się granic i tworzenia się pogranicza polsko-czeskiego, a także jego instytucjonalizacji w postaci Euroregionu Glacensis i analizy przejawów transgraniczności, czego pokłosiem było kilkanaście publikacji  naukowych i rozprawa doktorska  obroniona na Uniwersytecie Wrocławskim w 2007 roku na temat: Socjologiczne problemy kształtowania się pogranicza polsko-czeskiego ze szczególnym uwzględnieniem Euroregionu Glacensis.

Od 2000 roku prowadził  zajęcia ze studentami w Wałbrzyskiej Wyższej Szkole Zarządzania i Przedsiębiorczości, a w latach 2004-2013 także w Polsko-Czeskiej Wyższej Szkole Biznesu i Sportu Colegium Glacense w Nowej Rudzie. Na tych uczelniach będąc adiunktem – wykładał socjologię ogólną, socjologię pogranicza, a także metodologię badań społecznych i filozofię.

Od początku jej działalności związany z Wyższą Szkołą Medyczną w Kłodzku jako wykładowca, od września 2016 r. także dziekan Wydziału Nauk o Zdrowiu, a od 2022 dziekan ds. studiów podyplomowych. Wprowadza  adeptów kierunków medycznych w arkana socjologii – szczególnie socjologii medycyny, filozofii, a także etyki i bioetyki. W artykule: Socjologia dla medycyny pomieszczonej  w publikacji uczelni: Misja zawodów medycznych w kształtowaniu bezpieczeństwa zdrowotnego obywateli przedstawił rolę związków medycyny i socjologii.

dr n. hum. Małgorzata Felcenloben

Dr n. hum. w zakresie pedagogiki. Pracę doktorską obroniła na Uniwersytecie Wrocławskim Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych n.t. „Aktywność edukacyjna pielęgniarek i położnych w zakresie doskonalenia zawodowego na obszarze działania Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych w Wałbrzychu w latach 2000-2009”. Absolwentka Uniwersytetu Opolskiego Wydział Nauk Historyczno-Pedagogicznych kierunek Pedagogika pracy specjalność Nadzór i kierowanie oraz Akademii Medycznej we Wrocławiu im. Piastów Śląskich kierunek położnictwo.

Położna, ukończyła specjalizację zawodową dla położnych w dziedzinie pielęgniarstwa położniczo-ginekologicznego w Wojewódzkim Ośrodku Doskonalenia Kadr Medycznych w Opolu.  Absolwentka studiów podyplomowych na Akademii Ekonomicznej im. Oskara Langego we Wrocławiu (obecnie Uniwersytet Ekonomiczny) Wydział Zarządzania i Informatyki Menedżerskie Studia „Zarządzanie zakładem opieki zdrowotnej” oraz Uniwersytetu Wrocławskiego na Wydziale Prawa i Administracji i Ekonomii kierunek Prawo pracy i prawo socjalne specjalność organizacja pomocy społecznej oraz  Studium marketingu i zarządzania jakością w jednostkach ochrony zdrowia.

Od wielu lat poprze udział w szkoleniach, sympozjach i konferencjach nabywała doświadczenie w zakresie zarządzania jakością w ochronie zdrowia, nowoczesnego zarządzania w ochronie zdrowia oraz w zakresie administracji samorządowej. Pracowała zawodowo jako: położna, pracownik administracji zakładu opieki zdrowotnej, doradca zawodowy w Powiatowym Zespole ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Kłodzku,  a obecnie od 14 lat w administracji samorządowej na stanowisku Dyrektora Wydziału Zdrowia i Polityki Społecznej w Starostwie Powiatowym w Kłodzku. Współpracuje z samorządem zawodowym Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych w Wałbrzychu.

Od wielu lat związana z prowadzeniem działalności dydaktycznej w zakresie kształcenia podyplomowego pielęgniarek i położnych w modułach: etyka, deontologia, rozwój zawodowy, promocja zdrowia i edukacja zdrowotna, zakażenia w placówkach ochrony zdrowia, organizacja systemu ochrony zdrowia i pomocy społecznej, teorie pielęgnowania, dydaktyka z elementami edukacji medycznej. Autorka programów kształcenia: kurs kwalifikacyjny dla pielęgniarek i położnych w dziedzinie pielęgniarstwa neonatologicznego, kurs specjalistyczny dla położnych „Podstawy diagnostyki ultrasonograficznej w położnictwie i ginekologii”, kurs specjalizacyjny dla pielęgniarek w dziedzinie promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej, kurs specjalizacyjny dla położnych w dziedzinie pielęgniarstwa położniczego, kurs specjalistyczny dla pielęgniarek „Profilaktyka chorób piersi”.

Aktywnie uczestniczy w wielu szkoleniach i konferencjach dotyczących zdrowia publicznego, ochrony zdrowia i promocji zdrowia, inicjuje i realizuje programy promocji zdrowia.

prof. dr hab. n. med. Juliusz Jakubaszko

prof. dr hab. n. med. Juliusz Jakubaszko
specjalista anestezjologii, intensywnej terapii i medycyny ratunkowej

Afiliacje:
• Ustępujący Prezes Polskiego Towarzystwa Medycyny Ratunkowej ( 2019),
• Członek Zarządu – Skarbnik- Polskiego Towarzystwa Medycyny Ratunkowej
• członek Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia,
• członek Europejskiej Komisji Specjalizacji Lekarskich – Sekcji Medycyny Ratunkowej (UEMS) i Amerykańskiego Kolegium Lekarzy Medycyny Ratunkowe – Sekcji Międzynarodowej (ACEP),
• członek Zarządu Światowej Federacji Medycyny Ratunkowej (IFEM)
• członek Zarządu Europejskiego Towarzystwa Medycyny Ratunkowej (EUSEM)

Prof. Juliusz Jakubaszko ukończył studia medyczne na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej we Wrocławiu ( 1969 ).
W 1974 uzyskał specjalizację II stopnia z anestezjologii i intensywnej terapii a w 2000 roku z medycyny ratunkowej.

Autor i wykonawca pierwszego w kraju zabiegu ciągłej hemofiltracji tętniczo-żylnej (CAVH) u pacjenta intensywnej terapii (grudzień 1983). Habilitował się w 1990 roku. Tytuł profesora nauk medycznych otrzymał w 2003 roku.

Główne kierunki badań: – w anestezjologii i intensywnej terapii: monitorowanie funkcji życiowych w stanach krytycznych, terapia nerko-zastępcza, niewydolności wielonarządowe, – w medycynie ratunkowej: zaawansowana resuscytacja krążeniowo-oddechowa, leczenie poresuscytacyjne, stany nagłego zagrożenia życia, postępowanie okołourazowe , organizacja, nauczanie i zarządzanie w systemach ratownictwa medycznego i medycyny katastrof, -w medycynie hiperbarycznej: zastosowania tlenoterapii hiperbarycznej w praktyce intensywnej terapii i medycyny ratunkowej.
W latach 1994-2000 Koordynator Krajowy programu Młodych Menadżerów Szpitalnictwa HOPE przy Standing Committee of Hospitals of European Union.

Pionier polskiej medycyny ratunkowej – organizator pierwszych w kraju Intensywnych Kursów Specjalizacyjnych Medycyny Ratunkowej ( 1999, 2000, 2002 ). Inicjator powołania i członek zespołów przygotowujących projekty legislacyjne dla medycyny ratunkowej i ratownictwa medycznego w polskim systemie ochrony zdrowia ( 1998, 2001). Autor założeń organizacyjnych i zasad funkcjonowania szpitalnego oddziału ratunkowego w szpitalnictwie polskim. Autor szeregu definicji i terminów, które przyjęły się szeroko w polskim nazewnictwie medycznym, jak np.: medycyna ratunkowa, lekarz medycyny ratunkowej, szpitalny oddział ratunkowy (SOR), medyczne czynności ratunkowe, kwalifikowana pierwsza pomoc.

Autor pierwszego polskiego programu podstawowej specjalizacji lekarskiej w zakresie medycyny ratunkowej ( 2000 )
Członek Założyciel Polskiej Rady Resuscytacji (2000).
W latach 1999-2003 i 2008-2014 konsultant krajowy ds. medycyny ratunkowej, w latach 2004-208 konsultant wojewódzki w tej dziedzinie dla Dolnego Śląska.
Organizator i kierownik pierwszych w kraju uniwersyteckich Katedr Medycyny Ratunkowej:
– 2001- Collegium Medicum w Bydgoszczy, – 2004 – Akademia Medyczna we Wrocławiu.
Organizator i konsultant pracowni tlenoterapii hiperbarycznej w Centrum Leczenia Oparzeń w Siemianowicach Śląskich (2003). Organizator i Konsultant Naukowy Centrum Tlenoterapii Hiperbarycznej CREATOR przy Klinice Medycyny Ratunkowej ASK we Wrocławiu (od 2006).
Organizator pierwszego w Polsce i Europie Środkowej Kongresu Medycyny Ratunkowej (CEEM, wrzesień2000) oraz kolejnych sześciu kongresów CEEM: -2004, -2009, -2013, -2015, -2017 i 2019 Organizator dorocznych, od 1992, 28-u Międzynarodowych Zimowych Konferencji Intensywnej Terapii i Medycyny Ratunkowej. Współorganizator Europejskich Kongresów Medycyny Ratunkowej EuSEM ( od 1998). Honorowy Ambasador Kongresów Polskich ( do 2015).
Autor ponad 300 publikacji naukowych.. Redaktor pierwszych 12-u polskich wydań podręczników amerykańskich i brytyjskich do medycyny ratunkowej (w tym: – podręcznika „NMS, S.H.Plantz, J.N.Adler –Medycyna Ratunkowa, Wrocław 2000, – D.M.Cline,O.J.Ma,J.E.Tintinalli – „Medycyna Ratunkowa” (skrót), Wrocław 2003, G.R.Strange,W.R.Ahrens,R.W.Schafermeyer „Medycyna Ratunkowa Wieku Dziecięcego”, Ch.King,F.Henretig – „Podręczny Atlas Zabiegów Ratunkowych u Dzieci”, Wrocław 2003, P.Driscoll, D.Skinner,E.Earlam „ABC Postępowania w urazach” Wrocław 2003 i M.C.Colquhoun,A.J.Handley,T.R.Evans ”ABC Resuscytacji”, Wrocław 2005). Redaktor innych licznych polskich wydań uznanych opracowań medycznych dla lekarzy, pielęgniarek i ratowników medycznych.

Autor pierwszego polskiego podręcznika „Ratownik Medyczny”, Wrocław 2003. Promotor 17 doktoratów. Autor pierwszego polskiego programu specjalizacji lekarzy w zakresie medycyny ratunkowej (CMKP, Warszawa 2000). Autor pierwszego programu nauczania nowego zawodu: licencjonowanego ratownika medycznego. Założyciel i redaktor naczelny czasopisma „Polish Journal of Emergency Medicine”. Członek Polskiego Towarzystwa Anestezjologii i Intensywnej Terapii (PTAiT),

Członek Założyciel Europejskiego Towarzystwa Medycyny Ratunkowej (EuSEM – 1994). Wice-Prezydent EuSEM w latach 1994-2002
Członek Założyciel Polskiego Towarzystwa Medycyny Ratunkowej ( 1999 ) Pierwszy Prezes Polskiego Towarzystwa Medycyny Ratunkowej ( 1999-2019 )
Członek Honorowy: Amerykańskiego Kolegium Lekarzy Medycyny Ratunkowej (ACEP), Amerykańskiej Akademii Medycyny Ratunkowej (AAEM), Irlandzkiego Towarzystwa Medycyny Ratunkowej (IAEM), Europejskiego Towarzystwa Medycyny Ratunkowej (EUSEM). Członek Zarządu i Ambasador Europy w Światowej Federacji Medycyny Ratunkowej (IFEM) – do 2018.
Laureat międzynarodowej nagrody „ Emergency Medicine Founders Award 2017” , nominowany przez Amerykańską Akademię Medycyny Ratunkowej.
Laureat licznych nagród resortowych, w tym prestiżowej „Nagrody Ministra Zdrowia, im. Błogosławionego Gerarda”, za zasługi w tworzeniu i rozwoju polskiego ratownictwa medycznego (2012).
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1997), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2013).