Proces Boloński

PROCES BOLOŃSKI

Proces boloński został zapoczątkowany 19.06.1999 r., Ministrowie z 29 krajów Europy odpowiedzialni za szkolnictwo wyższe, podpisując Deklarację Bolońską, zobowiązali się do utworzenia do 2010 r. wspólnego Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego (European Higher Education Area). Głównym celem przyświecającym sygnatariuszom Deklaracji było zintensyfikowanie europejskiej mobilności absolwentów szkół wyższych oraz poprawienie szans na zatrudnienie obywateli Europy na światowym rynku pracy, co winno przekładać się na zwiększenie międzynarodowej konkurencyjności europejskich systemów szkolnictwa wyższego.

Postanowienia przyjęte przez ministrów edukacji uruchomiły proces zmian strukturalnych, programowych i organizacyjnych w systemach szkolnictwa wyższego państw - sygnatariuszy, który został nazwany Procesem Bolońskim. Proces ten jest zbieżny z procesami UE zmierzającymi do wzmocnienia europejskiej współpracy w dziedzinie szkolnictwa wyższego. Rozwinęły i określiły to decyzje podjęte na szczytach Rady Europejskiej w Lizbonie (2000r.), Sztokholmie (2001r.) i Barcelonie (2002r.), jak również na kolejnych spotkaniach Rady UE ds. Edukacji. W ciągu czterech lat od podpisania Deklaracji Bolońskiej liczba krajów uczestniczących w Procesie Bolońskim wzrosła z 29 do 40.

Proces Boloński łączy się z także z procesem tworzenia Europejskiej Przestrzeni Badawczej (European Research Area) i jest integralną częścią zmian mających doprowadzić do realizacji stworzonej przez władze Unii Europejskiej wizji Europy Wiedzy (Europe of Knowledge). Obecnie w jego realizację zaangażowanych jest już ponad 40 państw.

Najnowsze plany dotyczące realizacji procesu bolońskiego zostały przedstawione w czasie ostatniego spotkania ministrów edukacji z krajów zaangażowanych w jego realizację w maju 2005r. w Bergen.

Dodatkowe informacje:

- Spotkanie w Bergen bologna-bergen2005.no
- Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu menis.gov.pl
- Sekretariat Procesu Bolońskiego bologna-bergen2005.no
- Konferencja Ministrów w Berlinie bologna-berlin2003.de

European Credit Transfer System - ECTS

Europejski System Transferu Punktów (European Credit Transfer System, ECTS) został po raz pierwszy wprowadzony jako przedsięwzięcie pilotażowe w 1989 r. w ramach programu Erasmus. Wówczas jego celem było ułatwienie uznawania okresów studiów odbywanych przez studentów za granicą poprzez transfer punktów. Jako system transferu punktów ECTS objął swym zasięgiem ponad 30 krajów i funkcjonuje już w ponad 1000 uczelni.

ECTS został uznany za jeden z fundamentów Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego przez 40 krajów-sygnatariuszy Procesu Bolońskiego. Wiele krajów uchwaliło przepisy zobowiązujące uczelnie do wprowadzenia ECTS jako systemu akumulacji punktów, a inne kraje podążają obecnie w tym samym kierunku. W niektórych krajach stosowanie ECTS jest warunkiem uzyskania akredytacji.

Podczas konferencji nt. transferu i akumulacji punktów, którą zorganizowało w Zurychu w październiku 2002 r. Europejskie Stowarzyszenie Uniwersyteckie (European University Association), potwierdzono, że ECTS odgrywa kluczową rolę w szkolnictwie wyższym, zajmie również istotne miejsce przy opracowywaniu Europejskiego Ramowego Opisu Kwalifikacji Zawodowych (European Qualifications Framework) i jego odpowiedników w poszczególnych krajach.
ECTS to system ułatwiający zaliczanie okresu studiów odbytych przez studenta w uczelni zagranicznej przez jego uczelnię macierzystą. System ECTS został opracowany w ramach ówczesnego Programu Socrates - Erasmus. Od tego czasu system ECTS jest wdrażany przez coraz większą liczbę uczelni europejskich, a najszersze zastosowanie systemu obserwuje się w uczelniach uczestniczących w wymianie studentów Programu Socrates - Erasmus.
System ECTS stanowi kodeks sprawdzonych rozwiązań dotyczących uznawania (okresu) studiów. Jego podstawą jest przejrzystość programu studiów i zasad zaliczania zajęć. Uznawanie okresu studiów jest jednym z podstawowych warunków wyjazdów w ramach Programu Socrates - Erasmus. Oznacza to, że okres studiów odbytych za granicą (w tym egzaminy lub inne formy oceny) zastępuje porównywalny okres studiów w uczelni macierzystej, niezależnie od tego, że treść uzgodnionego programu studiów za granicą może się różnić od programu w uczelni macierzystej.

System ECTS sam w sobie nie reguluje treści, struktury czy ekwiwalencji programów studiów, są to bowiem kwestie związane z jakością kształcenia, do których system ECTS się nie odnosi.

System ECTS gwarantuje przejrzystość zaliczania okresów studiów dzięki:

  • stosowaniu punktów ECTS przyporządkowanych przedmiotom (cyklom zajęć); podstawą przyporządkowania punktów jest nakład pracy wymagany od studenta w celu uzyskania zaliczenia z danego przedmiotu (cyklu zajęć); w systemie ECTS pełny rok akademicki odpowiada 60 punktom, semestr - 30 punktom, a trymestr - 20 punktom;
  • opracowaniu Katalogu Kursów przedstawiającego dokładny opis zajęć oferowanych przez uczelnię w ramach poszczególnych kierunków studiów z podaną liczbą punktów ECTS dla każdego przedmiotu (cyklu zajęć);
  • stosowaniu "Porozumienia o programie zajęć" (Learning Agreement) przygotowanego przed rozpoczęciem przez studenta okresu studiów za granicą i określającego program zajęć, w jakich ma uczestniczyć student oraz liczbę punktów ECTS, jaka będzie przyznana za ich zaliczenie; porozumienie obowiązuje wszystkie trzy strony, które są zobowiązane je podpisać: uczelnię macierzystą, uczelnię przyjmującą i studenta (do tego dokumentu często trzeba załączyć "Wykaz zaliczeń" opisujący dotychczasowy dorobek akademicki studenta w jego uczelni macierzystej);
  •  stosowaniu "Wykazu zaliczeń" (Transcript of Records), w którym wymienione są wszystkie przedmioty (cykle zajęć) zaliczone przez studenta za granicą oraz przyporządkowana im liczba punktów ECTS. Wykaz zaliczeń wydaje uczelnia przyjmująca. Uczelnia macierzysta uznaje punkty uzyskane przez studenta w innych uczelniach w ten sposób, że punkty otrzymane za zaliczone przedmioty (cykle zajęć) zastępują punkty, które student uzyskałby w uczelni macierzystej w ciągu porównywalnego okresu studiów.

ECTS pozwala przedstawiać programy studiów w sposób czytelny i ułatwiający porównania. System ten można stosować w ramach wszystkich rodzajów studiów niezależnie od trybu, w jakim są prowadzone, oraz dla celów kształcenia przez całe życie. Służy on zarówno studentom odbywającym część studiów za granicą, jak i studentom odbywającym całość studiów w swej uczelni macierzystej, ponieważ może być stosowany dla celów akumulacji punktów w obrębie jednej uczelni oraz w celu transferu punktów z jednej uczelni do drugiej. ECTS ułatwia studentom mobilność między krajami, w obrębie krajów, miast i regionów, jak również przechodzenie z jednego rodzaju uczelni do uczelni innego rodzaju; obejmuje on również samodzielną naukę i doświadczenie nabyte w trakcie pracy zawodowej. Z tych względów dobrze już obecnie znany akronim "ECTS" oznacza obecnie "Europejski System Transferu i Akumulacji Punktów".
Drugim ważnym narzędziem zapewniającym przejrzystość, ściśle powiązanym z systemem ECTS, jest Suplement do Dyplomu. Stanowi on załącznik czy notę objaśniającą do dyplomu wydawanego przez uczelnię. W suplemencie wyjaśnia się treść dyplomu, która jest często zrozumiała wyłącznie w danym kraju. Jeżeli w wypełnionym dokumencie uwzględni się wszystkie elementy, zawiera on wszelkie informacje niezbędne do rzetelnej oceny tytułu zawodowego/stopnia naukowego lub uzyskanych kwalifikacji.
Suplement powinien być wydawany wszystkim studentom każdego rodzaju studiów, w momencie ukończenia przez nich studiów, wraz z oficjalnym dyplomem, bezpłatnie i w jednym z powszechnie używanych języków europejskich.

Europass Training

Europass Training jest dokumentem, który wszedł w życie 1.01.2000 r. w krajach Unii Europejskiej na podstawie Decyzji Rady z dnia 21.12.1998 r. w sprawie promocji europejskich ścieżek szkolenia połączonego z pracą, w tym praktyk zawodowych jako część inicjatywy Komisji Europejskiej mającej na celu zwiększenie przejrzystości kwalifikacji i kompetencji zawodowych oraz wspieranie mobilności zawodowej w krajach Unii Europejskiej oraz krajach EFTA. W Polsce Inicjatywa Europass Training jest realizowana od 1.10.2004.

Europass Training jest dokumentem:

  • potwierdzającym szkolenia zagraniczne związane z pracą, zrealizowane w innym kraju UE niż ten, w którym zamieszkuje uczestnik szkolenia, wraz z uzyskanymi w jego trakcie kwalifikacjami i doświadczeniem zawodowym;
  • standaryzowanym na poziomie europejskim, tj. procedury odnoszące się do każdego szkolonego są takie same, bez względu na kraj pochodzenia.
  • Europass Training jest dokumentem imiennym, wydawanym bezpłatnie.

Dokument może otrzymać każda osoba, niezależnie od wieku, poziomu wykształcenia czy statusu zawodowego podejmująca staż lub szkolenie zagraniczne (czyli tzw. europejską ścieżkę szkolenia) po spełnieniu następujących kryteriów:

  • pobyt za granicą musi być częścią szkolenia prowadzonego w kraju pochodzenia beneficjenta zgodnie z obowiązującymi tam przepisami prawnymi, procedurami i praktykami;
  • instytucja wysyłająca i partner przyjmujący muszą uzgodnić zakres szkolenia (tj. ustalić m.in. jego treść, cele, warunki szkolenia, czas trwania, sposoby monitorowania oraz aspekty praktyczne);
  • przebieg ścieżek europejskich musi być nadzorowane przez mentora (doradza, wspiera, monitoruje przebieg szkolenia).

Procedura:

  • Instytucja wysyłająca poszukuje za granicą partnera przyjmującego, z którym uzgadnia zakres i warunki realizacji szkolenia;
  • Instytucja wysyłająca występuje do Krajowego Punktu Kontaktowego o wydanie dokumentu, a następnie przekazuje go uczestnikowi szkolenia;
  • Po zakończeniu zagranicznego szkolenia instytucja przyjmująca wypełnia w swoim narodowym języku odpowiednie pola dokumentu;
  • Po powrocie do kraju część wypełniona przez instytucję przyjmującą jest tłumaczona na język polski przez instytucję wysyłającą.

Korzyści wynikające z posiadania dokumentu Europass Training:

  • Europass Training rozszerza możliwości dokumentowania różnych form zdobywania doświadczeń zawodowych zagranicą, co sprzyja ich przejrzystości i transferowi;
  •  Dokument umożliwia porównywalność umiejętności zawodowych nabytych podczas praktyk zagranicznych;
  • Posiadanie Europass Training zwiększa szanse pracowników na otrzymanie dobrej propozycji pracy zawodowej.

Europass Training można otrzymać w:

Krajowy Punkt Kontaktowy Inicjatywy Europass Training:
Biuro Koordynacji Kształcenia Kadr
Fundacja „Fundusz Współpracy”
ul. Górnoślaska 4A
00-444 Warszawa
tel.: (22) 625 39 37, (22) 622 19 91
faks: (22) 625 28 05
e-mail: bkkk@cofund.org.pl
www.bkkk-cofund.org.pl

Od 2005 r. Europass Training zostanie zastąpiony przez pakiet 5 dokumentów pod wspólną nazwą – EUROPASS, w skład którego wchodzić będą:

  • EUROPASS CV – zawiera dane osobowe oraz określa w spójny sposób informacje na temat doświadczenia zawodowego i posiadanych kwalifikacji.
  • EUROPASS MOBILITY – potwierdza okresy nauki i szkolenia realizowanego zagranicą.
  • EUROPASS DIPLOMA SUPPLEMENT (Suplement do Dyplomu) – zawiera szerszą informację na temat programu kształcenia. Wydawany jest łącznie z dyplomem szkoły wyższej. Suplement nie uprawnia do formalnego uznania danego dyplomu przez stosowne instytucje w innym kraju UE.
  •  EUROPASS CERTIFICATE SUPPLEMENT (Suplement do Świadectwa) – zawiera opis kwalifikacji jakie posiada osoba uzyskująca dane świadectwo/dyplom. Wydawany jest łącznie ze świadectwem/dyplomem potwierdzającym odbyte kształcenie i szkolenie zawodowe. Suplement nie uprawnia do formalnego uznania danego świadectwa/dyplomu przez stosowne instytucje w innym kraju UE.
  • UROPASS LANGUAGE PORTFOLIO (Portfolio Językowe) – zawiera informacje na temat stopnia znajomości języków obcych.

Informacje na temat Europass Training znajdują się także:

  • na stronach Komisji Europejskiej:

http://europa.eu.int/comm/education/programmes/europass/index_en.html

  • na stronach Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu:

http://www.menis.gov.pl/

Nie wystarczy zdobywać wiedzę medyczną trzeba jeszcze z niej korzystać,

aby pomagać innym

zrozumieć cudowność zdrowia i życia.

Założycielka WSM